FOFTİ

Bugün okumak için kütüphaneden bir kitap seçtim rastgele.

Kitabı aldığım gün tarih düşmüşüm üzerine:

2012 yılı.

Tam sekiz sene kitabı peşimden sürüklemişim,

kısmet bugüne.

Çok istediğin imtihanındır,

Çok sevdiğin imtihanındır,

Kınadığın imtihanındır,

Nefret ettiğin imtihanındır,

Aşırılık zarardır,

Gevşeklik zarardır,

Vasat hayattır.

o vakit bir daha;

hac yolcusu olamasan da hak yolculuğundan geri kalma…

“Suriyeliler defolsun” derken, neden sahillerde, parklarda 3-5 zibidi ısrarla göze sokuluyor da, savaş ortamında hayatını kaybeden, yetim-öksüz kalan, tecavüze uğrayan, işkence edilen ve daha nice milyonlarca ‘insan’ gözardı ediliyor?

El insaf, el vicdan…

kudüs şehrimiz

beytülmakdis yuvamız

ebrar yavrumuz

oluvermiş.

insan kılığında, insanlıktan nasibini almayanlar var,

esfel-i safilin.

anzak yurdunda, islam kuşlarına kıyan da

filistin beldesinde, barış güvercinini vuran da

halepçeye bomba yağdıran da

unutmasın ki

belki bugün değil, lakin elbet bir gün.

“Bir fikri tenkit etmek, onu tahkir veya reddetmek demek değildir; bilâkis onu tamamlamaktır; ilme ve insanlığa hizmet ve hayırdır. Tenkit herkes için hak, âlimler içinse bir vazifedir; ahlâki bir vazifedir.” diyor muallimim, kıymetlim.

gel gör ki

bazı aklıevvel’ler tapınaduruyor imansızlıklarına

o vakit

sizin dininiz size

benim dinim bana.

cesaret edip söyleyebildim

fikir adamı
gönül insanı
dert sahibi

kızım dur,

oğlum yapma.

sözün gelişi bu

aslında: durma, yap!